عمال میدان الکتریکی به نمونه، راهی مناسب برای چرخاندن ذرات رساناست و در پخش
کردن نانولوله در مایعات مختلف به‌خوبی جواب داده‌است. هم‌اکنون، محققان یک گام
دیگر جلوتر رفته‌اند و از این روش برای هم‌خط‌سازی شبکه‌های نانولولة کربنی در
ترکیبات نانولوله - پلیمر کاملاً فراوری‌شده، استفاده کرده‌اند.
گروهی از دانشگاه ملی چونگ هسینگ در تایوان با همکاری دانشگاه کارنگی ملون از
آمریکا، در حال اعمال این روش برای توسعة اسکلت‌بندی‌های بافتی هستند. برای
موفقیت در این کار، محققان نیازمند کنترل کامل معماری سه‌بعدی زیرلایه هستند و
اینجاست که رهیافت معروف دی‌اکتروفورتیک(انتقال دی‌الکتریکی) به کار می‌آید.
چاو- مین چنگ از آزمایشگاه بیومکانیک سلولی دانشگاه کارنگی ملون، می‌گوید:«ما
از میدان الکتریکی برای وارد کردن عمودی نانولولههای کربنی به داخل مواد
پلیمری استفاده می‌کنیم. با استفاده از این روش می‌توانیم از توزیع یکنواخت
نانولولههای کربنی بر روی سطح اطمینان داشته باشیم».
این گروه با کنترل نانوتوپوگرافی اسکلت‌بندی بافتی، می‌تواند شاخص‌های کلیدی
عملکرد مانند چسبندگی سلول و پخش شدگی آن را بهبود بخشد.
برای ساختن این مادة ترکیب، چنگ و همکارانش با اسپین- پوشش یک لایة
پلیمری(SU-8) به ضخامت ده میکرومتر بر روی یک زیرلایة تمیز سیلیکونی شروع
کردند، سپس یک قطره از نانولولههای چنددیوارة پخش‌شده در دی‌متیلی‌فرمآمید روی
سطح پلیمر قرار می‌گیرد و یک ولتاژ AC در عرض نمونه اعمال می‌گردد. این کار در
نهایت منجر به وارد شدن نانولوله ها به داخل SU-8 می شود.
تصاویر AFM ضربه‌ای از سطح نهایی، نشان‌دهندة این است که توپوگرافی آن سرشار از
برآمدگی‌ها و فرورفتگی‌هاست.
محققان با رشد دادن سلول‌های فایبروبلاست
T3 3 روی این سطح، به آزمایش ماده خود
اقدام کردند. تصاویر حاصل از دوربین تفکیک فاز اپتیکی ـ که 36 و 84 ساعت بعد به
دست می‌آید ـ نشان‌دهندة چسبیدن، پخش شدن و تکثیر یافتن سلول‌هاست.
محققان کار خود را در Electrophoresis ارائه کردند.
منبع
http://nanotechweb.org/cws/article/tech/34977 
